op de post

13 november 2015 - Saint Mary, Australië

Inderdaad de 13e. Nou ben ik niet bijgelovig, maar er gebeurde toch een aantal gekke dingen, die waarschijnlijk anders ook gebeurd zouden zijn.

Ik wilde echt vandaag mn pakketje posten en de kaarten op de bus. Een doos had ik al gekocht, 3 dorpen geleden. Toen waren er nog gaten op te vullen. Vooral mn Kookaburra moet lekker klem liggen, dan komt tie heel over. De net aangeschafte thee komt van pas, no worries dus. 

Naar de australian post. Ook dit keer een bonte verzameling van allerlei waar wat niets met n postkantoor te maken heeft. In Bicheno heb ik in het postkantoor een prachtig zilveren halssierraad gekocht, t was dat ze mn maat niet hadden anders had ik ook nog een merino wollen jurkje gekocht. Er was ook n mogelijkheid tot passen. En nu ook in St Mary, wederom een bijzonder aanbod tussen de postzegels, oa 2 antieke metalen spalken, handig bij een gebroken been want de voet was er ook aan bevestigd. Dit is heel normaal Down Under om n bijverdienste te hebben terwijl je verantwoordelijk bent voor de post, zegels en pakketten.

De postdame maakte een wat nurkse indruk. Oh dear, zei ze, this parcel needs a blue form because it is over 2 kilo. Ok zei ik, en vulde braaf het blauwe formulier in. Doos op de weegschaal en wat er vervolgens allemaal gebeurde is bijna niet uit te leggen. In het kort: ik heb de grote doos verdeeld over 2 kleine dozen, 2e hands te koop want het is belangrijk om te recyclen, ben ik zeker ook een voorstander van. Goed beide doosjes afzonderlijk op de weegschaal en vervolgens bleek dat het duurder uitkwam met 1 pakket over 4 kilo dan 2 pakketjes ieder onder 2 kilo. Dus heb ik de kleine dozen weer uitgepakt en alles weer in de grote, blauw formulier erop, klaar. Dat zou je denken, maar bij het scannen van mijn paspoort, safety first in aussieland, liep de computer vast, echt waar. Moest de boel heropgestart worden en goddank besta ik nog in de systemen. Toen wilde ik met de pinpas getalen, die weigerde ook, dan maar cash.

Gelukkig was de postdame intussen wel ontdooit en hebben we er samen hartelijk om gelachen. Doossie onderweg met de seamail. Leuk cadeautje over n paar maanden.

2 Reacties

  1. Peter:
    16 november 2015
    Snap er helemaal niets van. Eerst in twee dozen, toen bleek 1 doos duurder dan 2? OK, maar het zat toen toch al in twee dozen? Waarom dan toch weer in 1 doos, terwijl dat duurder is?
    :-S
  2. Marja:
    18 november 2015
    Heerlijk verhaal weer