ma 1 nov

Wat een dag!

Vandaag gaat de reis pas echt beginnen, de opwinding van het 1e uur is weg. Of in ieder geval veranderd. Eerst was het doel er heen gaan (en 'er' is dan Australië). Een ticket is zo gekocht, dat is geen probleem. Later bleken andere zaken niet zo eenvoudig, een boom verstoorde bijna al m'n plannen en droom. Maar gelukkig is er goed met dit bijltje gehakt en kon ik, na 2 maanden onzekerheid, de voorbereidingen voor mijn reis in razend tempo weer oppakken. En vervolgens kwam de opwinding van de reis zelf, hoe zou die lange vlucht gaan, gaat het me lukken met overstappen, snap ik de officiële papieren van de Australische douane, is mijn Engels goed genoeg.

Het was allemaal geen probleem, no worries.

En dan vandaag, de spanning ligt op een ander niveau. Ik Ga Op Reis. Dit is wat ik wilde. In een campertje de wijde australische tasmaanse wereld in en maar ervaren wat het me brengt. 

En het bracht me vandaag al heel veel.

Prachtige uitzichten over het water, hoeveel tinten blauw bestaan er eigenlijk? Ik heb er heel veel gezien. De camper snort over de weg, ik voel mijn zelfvertrouwen groeien. Ik kan goed auto rijden, heb al duizenden kilometers gereden, ook in het buitenland en ook Down Under!

De natuur is bijna vertrouwd, pas op voor onverwachte verdedigings mechanismen van planten, stekels en vlijmscherpe bladeren. Ik ontwijk geroutineerd een blue tongue lizard, de sufferd gaat op zn dooie gemak oversteken. Wat is dat voor grote vogel, het zal toch geen zeearend zijn? Ech wel, blijkt later, als ik foto's laat zien. En jij bent n kat, oh en jij niet, jij bent n wallabie!

Gisteren bracht een dame aus die Schweiz me uit balans. You travel alone, zei ze met zwaar duits accent, that is a lonely way to spend your holiday.

Vandaag werd het tegendeel aangetoond! Ik sta op een fantastisch mooi plekje aan het strand, op Forestier Peninsula. Sunset Beach heet dit pareltje. Er staan nog 2 caravans en dat is het. De buren zijn echte aussies, uitermate vriendelijk. Ik raak aan de praat met Ginna. Ze was 6 mnd oud toen ze vanuit Nederland met haar ouders naar Australië kwam. Ze praat geen hollands maar verstaat het wel. Aan mijn accent hoorde ze het onmiddellijk. We stonden even wat te praten en gaan dan weer ons weegs. Zoals dat gaat op een camping.

Na een uurtje komt ze naar me toe en vraagt of ik al tea hebt gehad. Tea als in diner als in avondeten. Nou nee, zei ik. Ik werd ter plekke uitgenodigd om aan te schuiven. Nothing fancy, some meatballs with mashed potatoes and cowlsla. And BYO, bring your one, dus neem je eigen alcoholica mee. Het was een feestmaal! Met als toetje een fabuleuze zonsondergang.

En dit is precies waarom ik op reis ben.